"Мен Астананы Ұлы көшбасшымыз Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевтың есімімен атауды ұсынған жалғыз ақынмын! Астанаға "Нұр-Сұлтан" деген атау беріп, менің ұсынысымды қабылдап, қолдап және идеямды шындыққа айналдырғаныңыз үшін сізге шын көңілден алғысымды білдіремін..." - дейді ол.
Сол 3-4-ақ сөзден тұратын мәтінді мыңқ-мыңқ, быдық-быдық демей, халықтың көзіне қарап, шын жүректен ант беруге болатын еді. Мына тірліктеріңіз үшін сіздер ұялу керексіздер", - деді ол.
Тартымсыз, сапасыз диалогтар, не істеп, не қойып, не ойнап жүргенін білмейтін сұрқайы жүрістер, ешқандай этнографиялық негізсіз жасалған интерьер, бірі жаздың киімін кисе, бірі қыстың киімін киген, жасанды, арзанқол театрландырылған қойылымдар көңіліңді түсіреді...
"Төңкеріс, көтеріліс аңсап отырғаным жоқ. Халық самарқау болғаннан кейін билік ойына келгенін істейді..." - деп биліктің кей істеріне көңілі толмайтынын жеткізді.
Ал 1991 жылы Дінмұхаммед Қонаев Түркістанға зиярат етуге барған сапарында Лесбек Амановты арнайы алдыртып, танысқан екен. Бір әннің қос авторы – ақын мен композитор болса, ән шыққаннан 5 жылдан кейін, яғни 1993 жылы ғана кездесіпті...